O książce: rok / Ukrywając się za granicą pod nazwiskiem pani detektyw Jane Stanley, Francesca Cavendish zostaje wciągnięta w kolejne śledztwo. Podążając śladami przestępców, odważna dziewczyna wraca do ojczyzny, aby stawić czoła swoim lękom. Ale Francesca zbyt długo odgrywała męską rolę, aby uciekać przed niebezpieczeństwem. Krew zmarłej rodziny woła o zemstę, a stawką jest szczęście Ryszarda, którego dumna Lady Cavendish nie może przestać kochać. Pora zdjąć maski. Klątwa Białej Damy dotknęła swoją ofiarę. Chmury zbierają się nad głowami Richarda i Franceski, ale miłość, niczym latarnia prowadząca, potrafi wyprowadzić nawet z najbardziej nieprzeniknionych ciemności. *** Mika Vredeneyeva i Nika Weimar są winni wielu szaleństw, które wydarzą się w tej książce. Kiedy bohaterowie po raz kolejny wymknęli się spod kontroli i zrobili nie wiadomo co, Mika nazwał mnie hipokrytką i nie pozwolił mi wtrącać się w te drwiny, a Nika też mnie namawiała, sugerując nowe szaleństwo. W związku z tym ja, jako autor, nalegam, aby ich nazwiska znalazły się w dedykacji. Dziękuję także mojej stałej redaktorce Julii Rudyszynie. I wreszcie głównym winowajcą tego, że książka została napisana w zaledwie trzy miesiące, w mieście zabrakło zapasów serdecznika, a teraz trzęsą mi się ręce i drgają oczy, jest Lena Kołzukowa, która zmiażdżyła autora pęsetą i nakazał mu dotrzymać terminu.